مقایسه ی تاثیر سه شیوه ی تمرینی پیلاتس، مقاومتی و ترکیبی (پیلاتس و مقاومتی) برکیفیت زندگی، قدرت عضلانی و میزان خستگی زنان مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: با توجه به افزایش ناتوانی جسمانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس و کمبود اطلاعات در زمینه ی تمرینات ترکیبی، این مطالعه به منظور مقایسه ی تاثیرسه شیوه تمرین پیلاتس، مقاومتی وترکیبی (پیلاتس، مقاومتی) بر کیفیت زندگی، قدرت عضلانی و میزان خستگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش بررسی: دراین تحقیق نیمه تجربی، 44زن عضوانجمن مولتیپل اسکلروزیس شهر رشت درسال 1394 به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در چهارگروه آزمون و شاهد (11n=) قرار گرفتند. گروه های آزمون دریک برنامه ی 8 هفته ای نظارت شده شرکت کردند. کیفیت زندگی و خستگی به ترتیب با پرسشنامه ی 54 سوالی کیفیت زندگی و مقیاس اصلاح شده ی خستگی درشرایط پایه و پایان هفته ی 4 و 8 و قدرت عضلانی درشرایط پایه و پایان هفته 8 با دینامومتر ارزیابی شدند. اطلاعات با استفاده از تحلیل کوواریانس و ازمون تعقیبی lsd مورد تحلیل قرارگرفتند. یافته ها: تفاوت آماری معنی داری در تغییر نمرات کیفیت زندگی بین پیش آزمون، 4و 8 هفته پس از مداخله ی تمرینی در 4 گروه مورد مطالعه به دست آمد (05/0p≤). بیشترین مقدار افزایش کیفیت زندگی مربوط به گروه تمرینی پیلاتس بود (05/0p≤). تفاوت آماری معنی داری بین میانگین قدرت دست برتر و غیر برتر در پس آزمون در بین 4 گروه پس از 8 هفته وجود داشت (05/0p≤). تغییرات قدرت دست غیربرتر در پس آزمون تفاوت آماری معنی داری را نشان داد (05/0p≤) و آزمون lsd نیز نشان داد که بین گروه کنترل وتمرین ترکیبی تفاوت آماری معنی داری وجود داشته است (021/0p=). نمرات پرسشنامه خستگی بعد از 4 و 8 هفته در 4 گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: شیوه ی تمرین پیلاتس تاثیر معنی داری در بهبود کیفیت زندگی و تمرین ترکیبی افزایش معنی داری در قدرت عضلانی آزمودنی ها داشت. متخصصان مربوطه می توانند از این تمرینات به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان های دارویی برای بیماران مولتیپل اسکلروزیس استفاده کنند.